Θυμάμαι όταν τα μάτια σου
συνάντησαν για πρώτη φορά
τα δικά μου στο σκοτάδι.
Δεν μπορούσα να
ξεχωρίσω το χρώμα τους.
Αλλά ακόμα θυμάμαι
πως σταθήκαμε και οι δύο ακίνητοι
Για ένα δευτερόλεπτο..
ή για πολύ παραπάνω.
Απλά μείναμε και οι δύο ακίνητοι.
Και μετά αρχίσαμε να μιλάμε
και να μιλάμε, και να μιλάμε
σαν να μην υπήρχε κανείς άλλος στον κόσμο
και κανένα αύριο.
Και όταν σταματήσαμε
να μιλάμε ,
και πήγα σπίτι
με ένα χαμόγελο στα μάτια μου..
ακόμα και τότε,
δεν ήξερα το χρώμα των ματιών σου.
Όλο το βράδυ τα κοίταγα,
τα κοίταγα πιο βαθιά
μα ούτε καν τώρα ξέρω..