Φέρε μου λιγάκι Άνοιξη..
κι εγώ θα σου χαρίσω
ένα παράθυρο ανοιχτό δίπλα στη θάλασσα.
Ν’ αγκαλιάζουν τα πρωινά σου χρωματιστές ανατολές ,
τυλιγμένες στη γαλήνη της σιωπής.
Φέρε μου λιγάκι Άνοιξη..
και υπόσχομαι.
Θα σου κάνω το χατίρι.
Εκείνο το φεγγάρι,
θα το βουτήξω στην αυγουστιάτικη θάλασσα.
Φέρε μου λιγάκι Άνοιξη..
κι όταν κρυώνεις
κι η μοναξιά γίνεται τέρας
έτοιμο να σε καταπιεί,
θα σε κρύβω στη πιο ζεστή γωνιά του κόσμου.
Και θα ψιθυρίσω στον ήλιο,
ν’ ακουμπήσει μ’ ένα χάδι τη πλάτη σου.
Φέρε μου λιγάκι Άνοιξη..
κι όταν το ποδήλατο της ζωής σου
σκαλώσει σε δύσκολα μονοπάτια,
θ’ απλώσω το χέρι μου
να σε τραβήξω πιο μακριά.
Ακόμα πιο μακριά..
Φέρε μου λιγάκι Άνοιξη..
κι όταν τα λόγια τα ανείπωτα
βαρύνουν τη καρδιά σου ,
αέρας θα γίνω δυνατός,
να τα σκορπίσει.
Φέρε μου λιγάκι Άνοιξη..
να ζεστάνω τη καρδιά μου.