Κοίταξέ με. Δε σήκωσες ποτέ σου το κεφάλι να με δεις στα μάτια.
Διάβασε τα!!! Όσα εγώ σου άφησα αφανέρωτα είναι εκεί κρυμμένα βαθιά.
Τις μόνες φορές που ένιωθα να με κοιτάζεις ήταν κλεφτές, εκείνα τα βράδια που με κρατούσες αγκαλιά να κοιμηθώ γιατί φοβόμουν.
Διάβασε με!!! Το ξέρω ότι το θέλεις αλλά δεν τολμάς.
Και γω θέλω να το κάνεις.
Θέλω να με βγάλεις από τη πρώτη έξοδο κινδύνου που θα συναντήσεις στο δρόμο μας.
Χρόνια την ψάχνω. Πάντα πίστευα ότι κάπου υπάρχει και στη δική μου ζωή.
Περιμένει να τη διαβώ.
Να με πάρει απ’ όλα όσα με πνίγουν, απ’ όλα όσα με σκοτώνουν.
Εσύ θα το κάνεις!!! Θα σώσεις και τους δύο μας.
Θέλω να με πάρεις από το χέρι και να με οδηγήσεις όπου εγώ δεν αντέχω!!!
Θέλω να με πάρεις από τα σκοτάδια μου.
Θέλω να μου απλώσεις το χέρι.
Βαρέθηκα να είμαι δυνατή και εσύ με έχεις δει να λυγίζω.
Θέλω να κλάψω. Να αδειάσω τη ψυχή μου!!!
Δεν βλέπεις το φεγγάρι στο συννεφιασμένο ουρανό. Και γω θέλω ένα καθαρό ουρανό στη ζωή μου.
Να μπορώ να μετράω τα αστέρια και να κάνω ευχές.
Θέλω ευχές. Πολλές!!!
Δε μου αξίζει όλο αυτό και το ξέρεις.
Ξέρεις τι πέρασα και τι περνώ.
Τυλίχτηκα με τη μοναξιά μου και αυτό το καλοκαίρι.
Και συ δεν ήσουν εδώ.
Πάει καιρός, πόσος πια δεν θυμάμαι!!!
Ψάχνω την έξοδο κινδύνου.
Γιατί μόνο σε κίνδυνο της ζωής μου θα καταφέρω να την ανακαλύψω.
Και μη μου πεις ποτέ που θα μας οδηγήσει.
Δεν θέλω να ξέρω.
Άλλωστε ακόμα και όταν ήξερα τα σίγουρα μονοπάτια μου τι κατάλαβα;
Μόνη μου πορεύτηκα και σ αυτά!!!
Μια έξοδο κινδύνου για σένα και για μένα.
Χωρίς επιστροφή αλλά μαζί!!!