Και.. εγένετο φώς..!!
Πριν ή μετά τον έρωτα; Δεν έχω ανακαλύψει ακόμα.
Μπερδεμένες ιστορίες για μπερδεμένους τώρα πια ανθρώπους.
Ξεκινάς με τις καλύτερες διαθέσεις, προσπαθείς να τα φέρεις βόλτα με τις πεταλούδες που μάχονται στο στομάχι σου μέσα, οτιδήποτε τραγικό μπροστά σου το βλέπεις όμορφο και φυσικά…. χαμογελάς όλη μέρα!!
Τα βράδια δε, αν τύχει και πετύχεις κανένα φεγγάρι κάθεσαι αποσβολωμένος και το χαζεύεις και κάνεις σενάρια φαντασίας για σένα και το αγαπημένο σου πρόσωπο.
Σταματάς να παριστάνεις τον ευτυχισμένο !! Είσαι !!
Βλέπεις θάλασσα και δεν σκέφτεσαι το πνίξιμο που θα έρθει, οραματίζεσαι διακοπές και αγκαλιές.
Ξαπλώνεις τα βράδια στην πολυπόθητη αγκαλιά, χαρίζεις ψυχή και κορμί, το μυαλό χαμένο στο διάστημα….
Κατεδαφίζεις κάθε πιθανή δυσκολία και υψώνεις κήπους ευωδιαστούς. Κάθε βράδυ του χαρίζεις ένα λουλούδι για να τον συντροφεύει στα όνειρα του.
Και ξαφνικά ένα πρωί .. ξυπνάς από ένα τρομακτικό εφιάλτη μέσα στον ιδρώτα!
Κοιτάς δίπλα σου και δεν αναγνωρίζεις κανέναν. Με ποιόν κοιμάσαι τόσο καιρό ;
Ποιος είναι αυτός που σε γεύεται και μονοπωλεί τις σκέψεις σου ;
Aχ! ρε μοναξιά … που πήγες να στριμωχτείς πάλι;
Δανείζεσαι στιγμές τόσα χρόνια για να ξεφύγεις από την φύση σου.
Γιατί ;
Το φώς του έρωτα για λίγο θα σε ζεστάνει, μετά θα σε κάψει.
Η καρδιά σου, έρχεται η ώρα, που θα βαρύνει τόσο, που θα σε βουλιάξει, που η σάρκα σου θα πονάει από τον εθισμό και σαν ναρκομανής θα ψάχνεις τον άγνωστο δίπλα σου να σου δώσει την δόση σου.
Θα τσαλακώνεσαι για κάθε λάθος που διέπραξες και θα σε τυφλώνει το φως που σε ανέστησε.
Εγώ μιλάω για τον έρωτα γιατί κοιμάμαι κάθε βράδυ μαζί του, όχι σαν ύλη, αλλά σαν πνεύμα.
Τον έχω μέσα μου και προσπαθώ τόσα χρόνια να συμφιλιωθώ μαζί του.
Τον έχω μέσα μου και με βλέπει κάθε βράδυ να πιέζω την μοναξιά μου να κοιμηθεί κι αυτή μαζί του.
Θα στοιχειώσω την μοναξιά με ηδονή, να αντικρίζει τον έρωτα και να παραδίνεται…