Ξέμεινε τ’ όνειρο χωρίς ποδήλατο.
Πως να μιλήσεις γι’ αυτά που δεν μιλιούνται ή για αυτούς που τάχα αγαπιούνται.
Στο διάολο τα μεγάλα τους τα λόγια, τα ψεύτικα τα ιδανικά.
Καμιά απολυτοσύνη.
Απλή εμπειρία.
Εκ των έσω.
Κλαίει γιατί ήλπιζε ακόμη.
Ήλπιζε, ξέρεις, πως θα ναι αλλιώς.
Ήλπιζε ακόμη πως κάτι υπάρχει.
Κι αργά ή γρήγορα, λέει, θα βρεθεί.
Μα μάταια όλα.
Μαυρίλα και στάχτες.
Θολά όλα γύρω.
Θα φύγει μια μέρα.
Μια και καλή.
Κι αφού όλα είναι τέλος.
Όλα σε τάξη.
Ο καφές στην καφετιέρα.
Τα ρούχα άψογα σιδερωμένα.
Το σπίτι άδειο όπως πρέπει.
Να κοιμάται ώρες.
Κι όταν δεν κοιμάται πάλι να κοιμάται.
Όλα σε τάξη.
Συμβιβάστηκε.
Εντάξει.
Με ρώτησε πως περνάω
Του είπα εντάξη. Με ήττα.