Πως τα καράβια έχουν φτιαχτεί να ταξιδεύουν…
Όχι να’ ναι δεμένα στο λιμάνι…
Έτσι τα τρώει η αλμύρα, τ’ αλάτι …
Σαπίζουν… στην στασιμότητα…
Βλέπουν μόνο αυτά που το σκοινί τους επιτρέπει…
Κοντόφθαλμα και αδρανή καράβια…
Άλλα όμως αρμενίζουν…
Ταξιδεύουν σε καινούρια μονοπάτια…
Οργώνουν τους ωκεανούς…
Γεμίζουν εικόνες, γεμίζουν εμπειρίες…
Μα πάνω απ’ όλα γεμίζουν ζωή…
Θαλασσοδέρνονται, παλεύουν στις φουρτούνες…
Μα δε το μετανιώνουν…
Γνωρίζουν πολύ καλά τον λόγο ύπαρξης τους…
Σαλπάρουν για νέους ορίζοντες…
Δε κωλώνουν…
Δεν αποκλείουν…
Δέχονται και καταδέχονται…
Επάνδρωσε καλά το καράβι σου, αυτό είναι όλο σου το βιός, η περιουσία σου ολάκαιρη…
Εκείνο είναι που μπορεί να σε οδηγήσει στο βυθό αλλά κι εκείνο πάλι που θα σε σώσει απ’ την τρικυμία…