H Δέσποινα Κωνσταντίνου γεννήθηκε στις Σέρρες. Σπούδασε ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με καθηγητές τους Γ. Τσακίρη και Κ. Μορταράκο (2003-2008).  Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη όπου το The Mach|ne – Art Press  την συνάντησε και της ζήτησε να μας μιλήσει για  το έργο της. Δείτε τι μας είπε..

«Έζησα τα παιδικά μου χρόνια μέσα στη φύση, τα πρώτα μου έργα δεν ήταν με χρωματιστά μολύβια σε χαρτιά, ήταν εικόνες – ιστορίες που ανακάλυπτα σε κοινά καθημερινά πράγματα και αντικείμενα. Έφτιαχνα τρελές ιστορίες που κάθε μέρα ήταν διαφορετικές, με τις μορφές που ανακάλυπτα στο ταβάνι, στο γκρι πάτωμα του δωματίου, στα πλακάκια του μπάνιου.

Όραμα; μάλλον θα το έλεγα παιχνίδι – πειραματισμό, με το παλιό και το καινούριο, στοίχημα ότι ζωγραφική μπορεί να είναι τα πάντα, κάθε υλικό είναι ικανό να δημιουργήσει τις συνθήκες για την γέννηση ενός ζωγραφικού έργου. Η ζωγραφική είναι μια σχέση που κάθε μέρα σε προδίδει και σπανίως σε ανταμείβει , αλλά αυτές οι σπάνιες, και με την έννοια της αξίας, στιγμές, με κρατούν πιστή σε αυτήν. O μηδενισμός είναι η εύκολη επιλογή, βάζεις ένα Χ κόκκινο στο χρώμα του βερμιγιόν και τελείωσες.

Όπως έναν κύκλο δεν μπορείς να τον πιάσεις από καμιά γωνία, δεν μπορείς να τον κρεμάσεις στον τοίχο, θέλω να αντιλαμβάνομαι τα πάντα γύρω μου. Στην τελευταία μου δουλειά, ο πρωταγωνιστής είναι το μήλο, είναι δαγκωμένο μισοφαγωμένο, απομεινάρι μιας άλλης εποχής. κατακόκκινο, λαχταριστό από την μία πλευρά αλλά δαγκωμένο από την άλλη.  Δηλητηριασμένο. Ο  νάνος είναι ένα σύμβολο – πλάσμα, είναι  ο μικρός  αλλά συνάμα μεγάλος κατά τον ίδιο  συμπρωταγωνιστής σε μία παραμυθένια ιστορία.  είναι ο σύγχρονος  άνθρωπος, μικρός, χαριτωμένος, με πολλές ενοχές που κάθε φορά αντιδρά διαφορετικά..

Και τι κάνει ο νάνος, κάποτε αδιαφορεί, κάνει πως δεν  βλέπει το μήλο, και λιάζεται στο αψύ φως που μπαίνει από το παράθυρο. Κάποτε στέκεται στο ένα πόδι, σαν αυτοτιμωρία, γιατί να μην προλάβει το κακό; Κάποτε αγναντεύει στο βάθος τα χαμένα μεγαλεία, και σε πρώτο πλάνο είναι οι έτοιμες για ταξίδι βαλίτσες του. Κάποτε κοιμάται πάνω στο μήλο, τον ύπνο του δικαίου. Κάποτε στέκεται στον τοίχο ή στη γωνία του τοίχου σαν παιδί τιμωρημένο, γιατί το  μήλο είναι φαγωμένο.

Κάποτε νίπτει τα χείρας του και το φως που μπαίνει από το παράθυρο τα εξαγνίζει όλα. Δεν έχει διάθεση ούτε για την αγαπημένη του ώρα του πιάνου, στο δωμάτιο πιάνου. Σαν σύγχρονος Οθέλος κρατώντας το μήλο αναρωτιέται “to be or not to be”. O νάνος τοποθετείται μέσα σε ένα δωμάτιο, συνήθως το καθιστικό, είναι αυτό που περνούμε  τον περισσότερο χρόνο μας, είναι η καθημερινότητα μας.

Η τοποθέτηση του έργου μέσα στο έργο, μου δίνει την ευκαιρία να πω το χιλιοειπωμένο ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται την ζούμε ξανά και ξανά, την αναγνωρίζουμε, την κρατάμε σαν πολύτιμο αντικείμενο  και την κρεμάμε στον τοίχο. Από την αρχαιότητα ακόμη οι νάνοι (Gnomes) είναι πλάσματα με μία μαγεία, που χαρακτηρίζονται από το ιδιαίτερα μικρό μέγεθός τους και τον υπόγειο τρόπο ζωή τους. Οι νάνοι έμαθαν να ζουν στη φύση, την αγαπούν και την προστατεύουν.

Ο δικός μου νάνος έχει απομακρυνθεί από τους ομοίους του. Ο ζωτικός του χώρος τώρα είναι ένα δωμάτιο. Εχει βάλει σ’αυτό στοιχεία από τη φύση, έντονα χρώματα και φόρμες που του θυμίζουν τι είναι έξω από αυτούς τους στολισμένους τοίχους. Αυτό το δωμάτιο κάθε φορά είναι φτιαγμένο στα μέτρα ενός ανθρώπου με «κανονικές» διαστάσεις, όλα του έρχονται μεγάλα, κοπιάζει προφανώς να ανέβει στην πολυθρόνα να καθίσει, κινείται ανάμεσα σε μεγάλα για το μέγεθος του αντικείμενα και έπιπλα. Και πάντα κάπου στο χώρο είναι αυτό το μισοφαγωμένο μήλο, αυτό που η πριγκίπισσά του, δάγκωσε.

Πολλές φορές κι εγώ δεν είμαι σίγουρη αν γνωρίζει ποια είναι η κατάστασή του, δεν ξέρει αν είναι ευτυχισμένος μέσα στον μικρόκοσμό του. Η μονοδιάστατη επιφάνεια που τον τοποθετώ είναι τόσο μικρή αλλά και τόσο μεγάλη για αυτόν. Σχεδόν πάντα έχει τα μάτια του μισόκλειστα, δίνει την αίσθηση ότι αυτός ο μορφασμός που κάνουμε πριν την κραυγή, ή και το ακριβώς αντίθετο την ηρεμία.

Η επιφάνεια έχει στοιχεία κολλάζ, τα οποία οι άνθρωποι διαφημίζουν στον κόσμο του διαδικτύου, ¨όμορφα¨ περιβάλλοντα  στον σύγχρονο κόσμο, αυτά που θεωρούμε ότι θα μας δώσουν μία άνετη και γαλήνια καθημερινότητα. Το ψηφιακό κολάζ σε συνδυασμό με την κλασική ζωγραφική ενώνει και συντηρεί το παλιό με το καινούριο. Τα χρώματα τείνουν να κορεστούν,  φωνάζουν μέσα στην έντασή τους, οι πινελιές κάποτε ακολουθούν τις φόρμες τους απλά για να τις ηρεμήσουν και άλλοτε για να τις τονίσουν να τις εντείνουν ακόμη περισσότερο. Τα μέσα μου είναι τα πινέλο της οθόνης του υπολογιστή και τα πινέλα που με κόπο καθαρίζω με νέφτια και ζεστό σαπουνόνερο».

 

ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ:

2012  CK Art Gallery, Λευκωσία, Κύπρος.

2012 “prin Temps”, Γκαλερί Αστρολάβος Δεξαμενή, Κολωνάκι, Αθήνα.

2011 “Woman”,  Γκαλερί  Παπατζίκου, Βέροια.

 

ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ:

2013 Xmas Highlights 2013, Γκαλερί Αστρολάβος Δεξαμενή, Κολωνάκι, Αθήνα.

2013 Γκαλερί  Παπατζίκου , Βέροια.

2013 XANIART «O πειρασμός του κόκκινου μήλου», Κρήτη.

2013 Εικαστικοί Διάλογοι 2013, Γκαλερί Αστρολάβος Δεξαμενή, Κολωνάκι, Αθήνα .

2013 Art Athina, συμμετοχή με την γκαλερί Αστρολάβο.

2013 Museo de las Artes, San Luis Potosi, Μεξικό.

2013 “Εξωστρέφεια”, Κέντρο Χαρακτικής «ΗΛΙΟΣ¨», Θεσσαλονίκη.

2012 “Εξωστρέφεια”, Σισμανόγλειο Μέγαρο του Γεν. Προξενείου της Ελλάδας, Κωνσταντινούπολη, Τουρκία.

2012 «Exclusives 2011-2012» , Γκαλερί Αστρολάβος Δεξαμενή, Κολωνάκι, Αθήνα .

2012 «Τεχνόπολις» Δήμου Αθηναίων, «ΕΚΠΛΗΞΗ 4».

2011 Xmas Highlights 2011, Γκαλερί Αστρολάβος Δεξαμενή, Κολωνάκι, Αθήνα .

2011 Αίθουσα «Νίκος Γκάτσος», «Τεχνόπολις» Δήμου Αθηναίων, «ΕΚΠΛΗΞΗ 3».

2011 4+ , Γκαλερί Παπατζίκου, Βέροια / Art Athina, “Art Az” .

2011 Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Φλώρινας, «Η ανθρώπινη μορφή».

2010 Πεδίο Δράσης Κόδρα, ενότητα “Gallery young”, Γκαλερί Παπατζίκου, Βέροια.

2010 Γκαλερί  Ζήνα Αθανασιάδου, Θεσσαλονίκη.

2010 T.O.Σ. «Σέλι 2010», Γκαλερί  Παπατζίκου, Βέροια.

2010 1ο Φεστιβάλ Σύγχρονης Τέχνης Σκιάθου, Γκαλερί Παπατζίκου.

2010  Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης.

2009 Γκαλερί  Παπατζίκου , Βέροια.

2009 Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο, Οικογενειακή Υπόθεση ΙΙ/Γ. Τσακίρης.

2009 Γκαλερί  Ζήνα Αθανασιάδου, Θεσσαλονίκη.

2009 Πολιτιστικός Οργανισμός Δήμου Πολίχνης, Θεσσαλονίκη.

2008-2009 5η Biennale φοιτητών των Ανωτάτων Σχολών Καλών Τεχνών, εκθεσιακός χώρος Maris Hotels, Ηράκλειο Κρήτης και Εκθεσιακός Χώρος Μετρό, Σύνταγμα, Αθήνα.

2008 Γκαλερί  Παπατζίκου, Βέροια.

2008 Γκαλερί  Artis Causa, Θεσσαλονίκη.

2008 Γκαλερί  Fizz, Κολωνάκι, Αθήνα.

2008 Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, έκθεση αποφοίτων της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ.

2008 Τελλόγλειο Ίδρυμα, Σύλλογος Αποφοίτων Α.Σ.Κ.Τ. Θεσσαλονίκης.

2008 Σκηνικά για την παιδική παράσταση , «Ο βασιλιάς των λιονταριών», Δημοτικό Θέατρο Σταυρούπολης Θες/νίκης.

2008 Έκθεση φοιτητών Σχολής Καλών Τεχνών στα πλαίσια της φοιτητικής εβδομάδας, Τελλόγλειο Ίδρυμα.

2007 Belle Arte Lamia / Έκθεση φοιτητών Σχολής Καλών Τεχνών στα πλαίσια της φοιτητικής εβδομάδας Πρώην Στρατόπεδο Κόδρα, Θεσσαλονίκη, Θάσο, Ναύπλιο.

2006  Έκθεση φοιτητών Σχολής Καλών Τεχνών στα πλαίσια της φοιτητικής εβδομάδας Μπει Χαμάμ, Θεσσαλονίκη.

2006 Γκαλερί Λόλα Νικολάου, Θεσσαλονίκη, συμμετοχή στην διάδραση/video, του εικαστικού Γ. Τσακίρη που παρουσίασε την «Οικογενειακή Υπόθεση Ι».

Ευχαριστούμε από καρδιάς τη  Δέσποινα Κωνσταντίνου.  Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το έργο της μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί της στο e-mail: deborakon@yahoo.gr .

Την επόμενη Πέμπτη, πιστοί στο ραντεβού μας, συναντάμε  τον εικαστικό Ανδρέα Κοντέλλη για μία ακόμη περιήγηση στο  χώρο της τέχνης!

 

«Το έργο πραγματώνεται έχοντας διανύσει μια πορεία συγκρότησης και καταστροφής. Μόνο όταν αρθρώσει λόγο, όταν εναντιωθεί και ισχυροποιηθεί έναντι του χάους, υπάρχει».

Facebook Page: Άννα Τσαλάγκα-Εικαστικός.