Δεν έφυγαν ποτέ. | Της Λίας Τσάνα

Δεν έφυγαν ποτέ…

-Γεια..

-Γεια…

-Σ’αγαπώ, εσύ;

-Και εγώ.

-Πως σε λένε;

-Δεν θυμάμαι ,εσένα;

-Δεν ξέρω.

-Είσαι ο ανθρώπος μου.

-Και εσύ ο δικός μου.

-Βλέπεις αυτό το βουνό;

-Όχι, βλέπω θάλασσα.

-Μα δεν υπάρχει θάλασσα.

-Ούτε βουνό υπάρχει.

-Ναι, αλλά κάτι βλέπουμε.

-Άρα ταιριάζουμε

-Άρα μ’αγαπάς

-Άρα περνάμε καλά

-Έτσι περνάνε καλά;

-Δεν θυμάμαι

-Λέω να φύγω

-Και εγώ το ίδιο λέω να κάνω

-Άλλα βλέπουμε

-Και μιλάμε

-Και φεύγουμε

-Άρα αγαπιόμαστε.

-Σίγουρα

-Οπότε…. Χάρηκα για την γνωριμία

-Πού θα πάς;

-Να βρω την θάλασσα που βλέπεις

-Και εγώ να βρω το βουνό σου.

-Καλή ζωή λοιπόν.

-Τι εννοείς;

-Δεν ξέρω κάπου το άκουσα

-Ωραίο ακούγεται

-Και να θυμάσαι…

-Τι;

-Ότι θέλεις

-Γεια

-Γεια

-Σ’αγαπώ, εσύ;

-Και εγώ

-Πως σε λένε;……

Και δεν έφυγαν πότε ..και δεν γνωρίστηκαν ποτέ.. και δεν είδαν τίποτα ίδιο ποτέ… και δεν επικοινώνησαν ποτέ… και δεν έζησαν ποτέ… αγαπήθηκαν πολύ ποτέ… αλλά δεν έφυγαν ποτέ…