Mην ακούς τι λέω.
Δεν ήμουν ποτέ καλή στα λόγια.
Με ενοχλούν οι λέξεις και δεν τις πειράζω.
Άσε πια αυτές τις τυπικές κουβέντες που φθείρουν στην άκρη.
Για τη σχολή, για τη δουλειά, για τη ρουτίνα που σε κουράζει.
Κλείσε τα αυτιά σου και άνοιξε μου την ψυχή σου.
Τότε θα αρχίσουμε να επικοινωνούμε.
Όχι με λόγια, με αλήθειες.
Θα σου δείξω την αλήθεια μου αν μου δείξεις τη δική σου.
Θα σου πω ό,τι δεν τολμώ να πω.
Παραπάνω απ’ όσο αντέχεις.
Για να μου πεις κι εσύ.
Και να έρθουμε σε αμηχανία.
Μαζί και χώρια.
Κι ύστερα να συμφωνήσουμε πως ήταν η πιο περίεργη βραδιά
Και πως πρέπει να επαναλάβουμε πολλές τέτοιες ακόμα.
Mε ή χωρίς αλκοόλ και καθαρό κεφάλι.
Η μουσική δεν χρειάζεται για να καλύπτει τη σιωπή μας.
Δεν θέλω να νιώσω άνετα.
Θέλω τα άβολα, παράξενα, ανεξήγητα συναισθήματα
που κάθε τι ξένο μας προκαλεί στην αρχή.
Κι έπειτα αυτό το άγνωστο να αρχίσω να το νιώθω οικείο,
σαν την αίσθηση του μαξιλαριού στο πρόσωπο μου.
Άνοιξε μου να μπω εάν θες.
Δεν θα αγγίξω τίποτα.
Μπορώ να μείνω;