Blues For Nedi Ryan | Του Χριστόφορου Ροδίτη [Video]

Μια νέα γυναίκα βλέπει το γάμο της να διαλύετε μόλις διαπιστώσει ότι ο σύζυγος της διατηρεί εξωσυζυγικές σχέσεις. Ένα γειτονικό ζευγάρι βιώνει την δική του κρίση. Η ζωντάνια διαδέχεται την νωχελικότητα, και τα όνειρα για μια κοινή ζωή τη ματαιότητα.

Ο Χριστόφορος Ροδίτης σκηνοθετεί μια καθημερινή ιστορία όπου τα αδιέξοδα περικυκλώνουν τους πρωταγωνιστές και το μέλλον φαντάζει αβέβαιο.

Θέλησα να αφηγηθώ με ένα προσωπικό στυλ ένα απλό καθημερινό θέμα. Η Νέδη είναι μια κοπέλα της διπλανής πόρτας που περνάει μια κρίση στην σχέση της και κατά συνέπεια ζει ένα υπαρξιακό αδιέξοδο. Ο σύζυγος της την απατά με μια άλλη γυναίκα, ταυτόχρονα ένα μεσήλικο ζευγάρι που μένει στο διπλανό διαμέρισμα διανύει το δικό του τέλος και όλα αυτά μαζί με την μοναξιά της Νέδης συνθέτουν κατά κάποιο τρόπο την αποξένωση των ανθρώπων των πόλεων.

Είναι πολύ δύσκολο να καταλάβω από πού ακριβώς έρχεται η έμπνευση και ακόμα πιο δύσκολο να το εξηγήσω. Θα πω απλά ότι μου αρέσει να αποθηκεύω στο μυαλό μου εικόνες που με ερεθίζουν μέχρι να αισθανθώ πως αν τις βάλω σε μια σειρά μπορεί να γίνουν ταινία. Με το Μπλούζ αυτό που συνέβηκε ήταν ότι πήγα μια μέρα να πλύνω το αμάξι μου και την ώρα που περνούσα «εγκλωβισμένος» μέσα από το πλυντήριο αυτοκινήτων ένιωσα πως εκείνη την στιγμή μια εικόνα αποθηκευόταν στο μυαλό μου, η οποία θα μπορούσε να είναι η αρχή μιας ταινίας.

Δεν ξέρω…Ίσως ναι, ίσως όχι. Αλλά αυτό δεν το βρίσκω κινηματογραφικά ενδιαφέρον. Απλοποιώντας τα πράγματα θα έλεγα ότι όλοι μας έχουμε μια ευθύνη για την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Στο σινεμά όμως περισσότερο μου αρέσουν οι εικόνες που βγάζουν χαρακτήρες και όχι οι χαρακτήρες που συντίθενται από σεναριακές συνταγές. Οι εικόνες είναι που

μπορούν να αλλάξουν τις γνωστές ερμηνείες και να ανατρέψουν καταστάσεις. Γι’αυτό και η Νέδη Ράιαν πυροβολείται αλλά δεν πεθαίνει. Πάει για ύπνο αφού κλείσει πρώτα το φως.

Το γειτονικό ζευγάρι είναι κι’αυτοί άνθρωποι της καθημερινότητας μας που αξίζει κανείς να εξερευνήσει. Στην ταινία όντως τα πράγματα εξελίσσονται παράλληλα και δίνεται μ’αυτό τον τρόπο η ευκαιρία στον θεατή να συσχετίσει την ιστορία του ζευγαριού μ’αυτά που συμβαίνουν στην Νέδη Ράιαν.

Δεν θα έλεγα ότι συνάντησα ιδιαίτερες δυσκολίες και αυτό μάλλον οφείλεται στους τρεις μήνες προετοιμασίας που προηγήθηκαν. Αν είναι κάτι που με δυσκόλεψε θα έλεγα πως ήταν η έκρηξη της πόρτας που πυροβολείται και που

χρειάστηκε γι’αυτό να επιτάξω το τμήμα ανατινάξεων της αστυνομίας.

Η ταινία εκτός από το 30ο Φεστιβάλ μικρού μήκους Δράμας, έκανε και μία έξοδο στην Αμερική και μετά στο 4ο Φεστιβάλ Κυπριακών ταινιών μικρού μήκους όπου και πήρε κάποιες διακρίσεις. 1ο Βραβείο Γυναικείου ρόλου (Δήμητρα Δημητριάδου), 1ο Βραβείο Ανδρικού (Ανδρέας Βασιλείου), Βραβείο Παραγωγής για το Υψηλό επίπεδο καλλιτεχνικής και τεχνικής επίτευξης.

Η ταινία γυρίστηκε σε super 16 και τυπώθηκε σε 35mm. Όλες οι κινηματογραφήσεις έγιναν σε ένα επαγγελματικό στούντιο με ανάλογες σκηνογραφικές επεμβάσεις. Το κόστος ήταν κάτω των 40.000 ευρώ και πληρώθηκαν όλοι οι συντελεστές με ένα συμβολικό ποσό και όχι όσο θα άξιζαν.

Είναι πολλές. Θα ξεχώριζα το «Αποκάλυψη Τώρα» του Κόπολα γιατί αυτή ήταν η πρώτη ταινία που είδα σε μικρή ηλικία όταν με πήγαν οι γονείς μου στο μυθικό τότε κινηματογράφο «Αθήναιον» στην Λευκωσία που τώρα στην θέση του είναι

ένα πάρκινγκ αυτοκινήτων. Αυτή ήταν και η ταινία που μου σφήνωσε στο μυαλό την ιδέα να ασχοληθώ με το σινεμά.

Τον Στάνλει Κιούμπρικ για τα καμώματα και τις παραξενιές του αλλά και για το ξεχωριστό αφηγηματικό στυλ που έχουν οι ταινίες του.

*Την Συνέντευξη για λογαριάσμο του The Machine – Art Press πήρε ο Γεράσιμος Καραβασίλης.