Το 2016 σε λίγες μέρες φτάνει στο τέλος του. Ζήσαμε, είδαμε και ακούσαμε πολλά. Μουσικά, θέλουμε να φύγει και να μην ξαναγυρίσει. Γιατί το ’16 αποδεκάτισε τη μουσική. David Bowie, Prince, Leonard Cohen και Sharon Jones, είναι μόνο μερικές από τις φωνές που δεν είναι πια εδώ.
Το 2016, όμως, μας έφερε και πολλή νέα μουσική. Παρακάτω θα βρείτε μια επιλογή από δίσκους, τραγούδια, κινηματογραφικές και τηλεοπτικές μουσικές που αποτέλεσαν το soundtrack του 2016. Η αλήθεια είναι πως στην κορυφαία τετράδα των δίσκων δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα. Τελικά, νομίζω πως κατέληξα σε μια πιο «συναισθηματική» παρά λογική σειρά.
10 Δίσκοι
10. Kaleo – A/B
Οι Kaleo, μας έρχονται από τη μακρινή Ισλανδία και φέτος κυκλοφόρησαν το επίσημο ντεμπούτο τους (είχε κυκλοφορήσει και ένα ομώνυμο το 2013). Τους μάθαμε (και αυτούς) μέσα από σειρές. Το πιο χαρακτηριστικό τους τραγούδι (Way Down We Go) το ακούσαμε σε σειρές όπως Suits, Blindspot, Orange Is The New Black κ. ά. Η μπάντα τραγουδάει ένα μείγμα Indie Rock, folk με ολίγον από Blues. Στον δίσκο περιλαμβάνεται και μια διασκευή της Ισλανδικής μπαλάντας Vor i Vaglaskogi. Το A/B, είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα debut albums που ακούσαμε φέτος.
Άκου: Way Down We Go, No Good, Broken Bones, All The Pretty Girls, I Can’t Go On Without You, Vor I Vaglaskogi
9. Fire On the Floor – Beth Hart
Όταν διάβασα, το περασμένο καλοκαίρι, ότι η Beth Hart θα βγάλει νέο album ένα χρόνο (και κάτι ψιλά) μετά τον τελευταίο της δίσκο ξαφνιάστηκα. Αναρωτιόμουν πόσο εύκολο είναι να βγάζεις νέο υλικό τόσο άμεσα. Είναι σίγουρα μια πρόκληση και ένα ρίσκο, στο οποίο η Beth ανταποκρίνεται μια χαρά. To Fire On the Floor είναι, στην ουσία, η φυσική συνέχεια του Better Than Home του 2015, καθώς περιλαμβάνει και τραγούδια που δεν μπήκαν σε εκείνο τον δίσκο. Η Beth Hart όμως πάει και ένα βήμα παρακάτω, καθώς πέρα από τα είδη που είναι εξαιρετική (Blues, Rock), δοκιμάζει τον εαυτό της στη Soul (“Let’s Get Together”) και τη Jazz (“Jazz Man”). Δεν λείπουν και τα τραγούδια που την χαρακτηρίζουν (“Fire On The Floor”, “Love Is A Lie”), καθώς και οι μπαλάντες με το πιάνο της. (“Picture in A Frame”, “No Place Like Home”).
Άκου: Fire On The Floor, Love Is A Lie, Jazz Man, Let’s Get Together, A Good Day To Cry
8. Sturgill Simpson – A Sailor’s Guide to Earth
Όταν καταφέρεις και πάρεις τα μάτια σου από το μαγευτικό εξώφυλλο του δίσκου και τον ακούσεις, θα καταλάβεις ότι το A Sailor’s Guide to Earth, είναι εκείνη η ωραία country που αγαπάμε, ανόθευτη από τα pop στοιχεία που πολλές φορές την κάνουν κουραστική. (Κάτι παρόμοιο είχε κάνει πέρυσι και ο Chris Stapleton με το Traveller του). Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν δανείζεται από άλλα είδη (funk, Soul) για ορισμένες συνθέσεις του.O τρίτος δίσκος του τραγουδοποιού από το Nashville και ο πρώτος του στην Atlantic Records, είναι θεματικός, καθώς περιέχει συμβουλές προς τον νεαρό γιο του. Κάτι που κάνει ξεκάθαρο από το πρώτο δίστιχο (Hello, my son/welcome To earth). Τον συμβουλεύει για την ζωή αλλά και τον θάνατο, τον προτρέπει να είναι προσεκτικός, αλλά και ο εαυτός του. Και κλείνει τον δίσκο μιλώντας του για την απάτη του στρατού και την προπαγάνδα των ΜΜΕ (“Call To Arms”). Μέσα σε όλο αυτό, δεν ξεχνάει την γυναίκα του, καθώς το “Oh Sarah” είναι ένα γράμμα προς εκείνη. Στον δίσκο περιλαμβάνεται και μια διασκευή του “In Bloom” των Nirvana.
Άκου: Welcome To Earth, Breakers Roar, Keep It Between The Lines, In Bloom, Oh Sarah, Call To Arms.
7. Beyoncé – Lemonade
Και ξαφνικά, ένα Σάββατο του Απρίλη, η Beyoncé μας πέταξε στα μούτρα το Lemonade, μαζί με ένα ντοκιμαντέρ-παρουσίαση στο HBO. Άουτ οφ δε μπλου, που λένε στο χωριό μου. Έπειτα χύθηκε πολύ διαδικτυακό μελάνι και γράφτηκαν αναλύσεις πάνω σε αναλύσεις. Και δωσ’ του αναλύσεις. Για την απιστία του ανδρός που κάνει δίσκο η Beyoncé, για την αποδοχή αυτής και το πώς είναι δυνατόν ένα ζευγάρι, ένας γάμος, να συνέρχεται μετά από αυτό, τη συγχώρεση, αλλά και την εμπιστοσύνη. Το θέμα του δίσκου δεν εξαντλείται εδώ, καθώς η Τεξανή τραγουδίστρια τραγουδάει για τη σχέση με τον πατέρα της στο country τραγούδι “Daddy Lessons”, για τη γυναίκα του σήμερα στο “6 Inch” μαζί με τον Weeknd, αλλά και για όσα ταλανίζουν τον μαύρο πληθυσμό της Αμερικής στο “Freedom” (παρέα με τον Kendrick Lamar), ένα τραγούδι που θα μπορούσε να αναφέρεται τόσο στα χρόνια της σκλαβιάς όσο και στο σημερινό κίνημα “Black Lives Matter”.
*Πριν λίγο καιρό, η Beyoncé, στα πλαίσια των Country Music Association (CMA) Awards επανακυκλοφόρησε το “Daddy Lessons” παρέα με το country group Dixie Chicks σε ακόμα πιο country εκδοχή.
Άκου: Pray You Catch Me, Don’t Hurt Yourself, Daddy Lessons, 6 Inch, Freedom.
6. Radiohead – A Moon Shaped Pool
Μια ωραία πρωία οι Radiohead «εξαφανίστηκαν» από το Internet. Έτσι απλά. Και έγινε χαμός. Και μετά βγήκε το “Burn The Witch”. Έπειτα το “Daydreaming”, με το υπέροχο video clip από τον Paul Thomas Anderson. Και ύστερα ο δίσκος. Με το A Moon Shaped Pool καταλάβαμε, για μια ακόμη φορά, πως τους Radiohead δεν τους ενδιαφέρει να είναι εμπορικοί. Κάνουν μουσική όποτε θέλουν και, το βασικότερο, όπως θέλουν, αψηφώντας κάθε καλούπι και νόρμα. Και όντας αναγνωρισμένοι πια, ως μια από τις κορυφαίες μπάντες, έχουν κερδίσει το δικαίωμα να πειραματίζονται (με πιάνο έγχορδα, χορωδίες και ηλεκτρονικά εφέ), αλλά και να προβληματίζονται. Με την κοινωνική πραγματικότητα μέσα από το “Burn The Witch” ή με την αλληλεπίδραση μεταξύ των ανθρώπων και την προσωπική πραγματικότητα μέσα από το “Daydreaming”. Για άλλη μια φορά η ερμηνεία του Thom Yorke σε ταξιδεύει σε μέρη που δεν ήξερες ότι υπάρχουν. Στον δίσκο περιλαμβάνεται και το “True Love Waits”, με νέα ενορχήστρωση, με το οποίο στην ουσία οι Radiohead «κλείνουν» το μάτι στους φανς.
Άκου: Burn The Witch, Daydreaming, Glass Eyes, The Numbers, Present Tense, True Love Waits.
5. Bon Iver Iver – 22 A Million
Oι Bon Iver, επιστρέφουν οχτώ χρόνια μετά το αριστουργηματικό For Emma, Forever Ago”, (το οποίο χαρακτηρίστηκε από πολλούς ένα από τα καλύτερα albums των ’00) και πέντε χρόνια μετά το Bon Iver, Bon Iver, με το 22, Α Million, έναν δίσκο διαφορετικό απ’ ό, τι έχουμε συνηθίσει, αποτέλεσμα μουσικού πειραματισμού και εσωτερικής αναζήτησης. Είναι από τα albums που πρέπει να σκύψεις από πάνω τους και να ακούσεις προσεκτικά, καθώς μιλάμε για ένα δίσκο με πολλές «στρώσεις». Κάτω από όλες αυτές τις μουσικές και τους ηλεκτρονικούς ήχους, βρίσκονται οι στίχοι του Justin Vernon, εσωτερικοί και μελωδικά απόκοσμοι, μιλούν για την αγάπη, τη θρησκεία, την ύπαρξη. Στο δίσκο υπάρχουν, επίσης, έντονα στοιχεία αριθμολογίας. Στο τραγούδι “33 GOD” υπάρχει sample από το υπέροχο τραγούδι “Iron Sky” (2014) του Nutini, όπως και στο “00000 Million” sample από το “Abacus” (2006) του Fion Regan.
Άκου: 10 dEAThbREasT?, 33 “GOD”, 666?, 8 (circle), 00000 Million
4. Nick Cave & The Bad Seeds – Skeleton Tree
Νέος δίσκος και από τον Nick Cave και την μπάντα του, με τη συνοδεία του ντοκιμαντέρ “One More Time With Feeling”. H αλήθεια είναι, πως δεν θα μάθουμε ποτέ πως θα ήταν αυτή η καινούργια δουλειά, αν ο Nick Cave δεν είχε «χάσει» τόσο πρόωρα τον ανήλικο γιο του. Είναι ένα album που πρέπει να ακουστεί με προσοχή και σεβασμό, καθώς πρόκειται για έναν παρατεταμένο θρήνο. Πολύ συχνά θυμίζει κραυγή πληγωμένου ζώου. Ο Cave βιώνει την απώλεια σαν η μόνη διέξοδος από αυτήν να είναι η δημιουργία. Τραγούδια όπως το “Girl In Amber” και το “I Need You” σε στοιχειώνουν.
Άκου: Ολόκληρο τον δίσκο.
3. David Bowie – Black Star
H μία από τις δύο μεγαλύτερες απώλειες του 2016 ήταν αυτή του David Bowie. Πέθανε αθόρυβα, δυο μέρες μετά την κυκλοφορία του Black Star, αλλά πρόλαβε να μας αποχαιρετίσει όπως εκείνος ήθελε, μέσα από την τελευταία αυτή δουλειά και να αποδείξει για μια ακόμη φορά, πως πάντα κατάφερνε να είναι πολύ μπροστά από την εποχή του. Ακούγοντας το Black Star, συνειδητοποιείς πως ο David Bowie (ή Starman, ή Ziggy Stardust, ή Major Tom) βλέπει το θάνατο, όχι ως κάτι τελειωτικό -και συνεπώς δεν παραδίδεται σε αυτόν- αλλά ως μια νέα δημιουργική περιπέτεια και ως αφορμή για μια νέα μουσική εξερεύνηση των δυνατοτήτων του. Δεν είναι διόλου τυχαίες, νομίζω, οι δηλώσεις ανθρώπων που συμμετείχαν στην δημιουργία του δίσκου, πως το Black Star δεν έχει αποκαλύψει ακόμα όλα τα μυστικά του. Ο David Bowie μας άφησε με μια τεράστια μουσική παρακαταθήκη, αλλά ταυτόχρονα «έφυγε» δημιουργικός και γεμάτος διαύγεια.
Άκου: Ολόκληρο τον δίσκο.
2. Leonard Cohen – You Want It Darker.
To 2016 μας στέρησε, επίσης, και έναν μεγάλο μουσικό, στιχουργό, ποιητή και λογοτέχνη. Όπως και ο Bowie, έτσι και ο Leonard Cohen έφυγε για να συναντήσει τη Marianne του, αφήνοντάς μας, με τη βοήθεια του γιου του, Adam, τον σκοτεινό του επίλογο σε καιρούς που έχουμε ανάγκη το φως της μουσικής του. Μέσα από τα τραγούδια του κάνει τον απολογισμό του, έναν απολογισμό γεμάτο δύναμη και σοφία, και δηλώνει έτοιμος να «φύγει» (I’m leaving the table/I’m out of the game). Το είχε πει σε συνέντευξή του άλλωστε, αλλά κανείς μας δεν θέλησε να τον πιστέψει. Είχε πει κάποτε: “Υπάρχει μία ρωγμή σε όλα, έτσι μπαίνει το φως”. Από αυτή τη ρωγμή θα μπαίνει πάντα η μουσική του Leonard, καθώς κάποιος «φεύγει» μόνo όταν ξεχνιέται. Και ο Cohen θα είναι πάντα εδώ. So Long Leonard.
Άκου: Ολόκληρο τον δίσκο.
- Michael Kiwanuka- Love & Hate
To Love & Hate, η αλήθεια είναι, πως με κέρδισε από την πρώτη στιγμή. Ο Michael Kiwanuka κερδίζει άνετα το στοίχημα του δεύτερου δίσκου. Βασικά, όχι μόνο το κερδίζει, αλλά αφήνει και μια υπόσχεση για το μέλλον. Να ξεπεράσει το μέχρι τώρα αριστούργημά του. Όλος ο δίσκος είναι δομημένος γύρω από το δίπολο κοινωνική/εσωτερική αναζήτηση και έρωτας, με τραγούδια όπως το “Rule The World” ή το “I’ll Never Find Love” ή ακόμα και το “The Final Frame” που μοιάζει βγαλμένο από τη δεκαετία του 60’. Το “Black Man In A White World”, είναι έντονο και βιωματικό, καθώς ο Michael Kiwanuka, γιος προσφύγων από την Ουγκάντα και μεγαλωμένος στο βόρειο Λονδίνο, έχει βιώσει από πρώτο χέρι τις κοινωνικές προκαταλήψεις και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας μαύρος καλλιτέχνης στη μουσική βιομηχανία και την ανάγκη να βρει τη θέση του στον κόσμο. Η α λα Pink Floyd δεκάλεπτη έναρξη απλώς σε στοιχειώνει. Το “Love & Hate”, (χαρακτηριστικό δείγμα του ύφους που κυριαρχεί στο album, παραπέμποντας ευθέως στη Motown του ’60) πιστεύω πως είναι το τραγούδι της χρονιάς. Μέσα απ’ αυτό βλέπουμε έναν άνθρωπο, που είναι αποφασισμένος να βρει τη θέση του στη σημερινή κοινωνία, όπως αυτή δομείται και εξελίσσεται γύρω μας, μαζί με τους όποιους δισταγμούς και ανασφάλειες κουβαλά και ο ίδιος. Στο τέλος της ημέρας, το Love & Hate ήταν ό,τι πιο αληθινό, ειλικρινές και βαθύ άκουσα το 2016.
Άκου: Ολόκληρο τον δίσκο.
( Άντε καλά, 10 ακόμα…)
Επίσης:
The Veils – Total Depravity (τη σκοτεινιά και τη μελαγχολία των Veils δεν την αλλάζω με τίποτα…)
Sivert Hoyem – Lioness (Μαγικός στο Ηρώδειο το καλοκαίρι…)
Charles Bradley – Changes
Aubrey Sellers – New City Blues (ενδιαφέρον country ντεμπούτο από την κόρη της Lee Ann Womack)
Hard Working Americans – Rest in Chaos
Drive-By Truckers – American Band
Hope Sandoval & The Warm Inventions – Until The Hunter
Angel Olsen – My Woman
Maren Morris – Hero (άλλο ένα ενδιαφέρον country ντεμπούτο)
Mudcrutch – 2
Και 6 Τραγούδια:
Lost On You – LP
Album: Lost On You
Ή αλλιώς το τραγούδι που ξεκινώντας από την χώρα μας το καλοκαίρι, έκανε γνωστή την LP (ή Laura Pergolizzi αν θέλετε) σε όλη την Ευρώπη. Ακούστηκε όσο κανένα, από όλους, με κάθε τρόπο, κάτι που δείχνει πως αγαπάμε της ωραίες μπαλάντες. Και στο τέλος του καλοκαιριού, η LP μας ευχαρίστησε με δυο sold out συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Humble and Kind – Tim McGraw/Lori McKenna
Album: Damn Country Music / The Bird & The Rifle
Η Lori McKenna έγραψε το Humble and Kind χρόνια πριν, καθώς περίμενε να απλώσει την μπουγάδα και ενώ τα παιδιά της ήταν σχολείο. Τότε, το είχε δώσει στον Tim McGraw χωρίς όμως να πάρει απάντηση. Τελικά, o McGraw αποφάσισε να το ηχογραφήσει μιας και η μεσαία κόρη εκείνου και της Faith Hill θα άρχιζε το κολλέγιο, ενώ η μεγάλη είναι έτοιμη να αποφοιτήσει και οι στίχοι της McKenna περιγράφουν όλα όσα θα ήθελε να πει ένας γονιός στο παιδί του, πριν εκείνο βγει στον κόσμο. Το τραγούδι έκανε επιτυχία, οπτικοποίηθηκε υπέροχα και στα πρόσφατα βραβεία της country μουσικής, ψηφίστηκε ως το τραγούδι της χρονιάς. Δικαίως.
(σ.σ. Η Lori McKenna ηχογράφησε και εκείνη φέτος το τραγούδι για τον δίσκο της “The Bird and The Rifle”).
Atari – Δημήτρης Σαμόλης
Με ένα γιουκαλίλι και ένα Atari που φέρνει ένα χαμόγελο νοσταλγίας σε όσους το προλάβαμε, ο Δημήτρης Σαμόλης γράφει το πιο feel-good και κολλητικό ρεφρέν και τραγούδι της χρονιάς.
Cake By The Ocean – Dnce
Album: DNCE
Και μιας και γράψαμε παραπάνω για feel-good και εθιστικά τραγούδια, θυμήθηκα αυτό που, αν και κυκλοφόρησε στο τέλος του 2015, έγινε γνωστό στη χώρα μας φέτος. Η μπάντα από το Los Angeles μας προ(σ)καλεί για… κέικ στην παραλία και εμείς θυμόμαστε το καλοκαίρι μεσ’ στο καταχείμωνο.
(σ.σ. γέρνει πίσω την καρέκλα, δυναμώνει τη θέρμανση, φοράει γυαλί ηλίου και φτιάχνει… Sex On The Beach…)
Human – Rag ‘n’ Bone Man
O Rag’n’Bone Man ή Rory Graham αν προτιμάτε, από την Αγγλία, είναι στο κουρμπέτι από μικρός, καθώς τραγουδάει από τα 15 του χρόνια. Το παρατσούκλι Rag’n’Bone (ο παλιατζής) το εμπνεύστηκε από τη βρετανική κωμωδία “Steptone and Son”. Αυτός ο αγαθός γίγαντας έχει στο ενεργητικό του ήδη μερικά EPs και αναμένεται ο πρώτος του δίσκος. Μια πρόγευση είναι και το “Human”. Γιατί λάθη είμαστε, ανθρώπους κάνουμε. Τι; Όχι;
(σ.σ πατάει play, κουνάει ρυθμικά το κεφάλι του. I’m only human after all…)
Drive – Joe Bonamassa
Album: Blues Of Desperation
O Joe Bonamassa, ίσως είναι ο καλύτερος κιθαρίστας της γενιάς του. Blues κιθαρίστας ετών 39, που στα 12 άνοιγε τις συναυλίες του. Β.B. King, έχει κυκλοφορήσει 12 δίσκους από το 2000 μέχρι σήμερα οι 11 έχουν γίνει νούμερο 1 στα αντίστοιχα Blues Charts. Στο ενεργητικό του έχει συνεργασίες με Buddy Guy, Eric Clapton, Beth Hart και πολλούς άλλους. Ο 12ος δίσκος του, με τίτλο “Blues Of Desperation”, κυκλοφόρησε τον περασμένο Μάρτιο και περιέχει το Drive.
Διασκευές
Blue & Lonesome – The Rolling Stones
Την ώρα που γράφονται αυτές οι (πολλές) γραμμές, οι Rolling Stones κυκλοφορούν τον 25ο δίσκο τους, έντεκα χρόνια μετά το A Bigger Bang. Στην ουσία πρόκειται για ένα δίσκο με διασκευές Blues τραγουδιών των Howlin’ Wolf, Memphis Slim, Little Walter, Willie Dixon. Magic Sam, Eddie Taylor κ.ά. Σε δυο τραγούδια (Everybody Knows About My Good Thing” και “I Can’t Quit You Baby”) συμμετέχει και ο Eric Clapton με την κιθάρα του, καθώς ηχογραφούσε τον δικό του δίσκο την ίδια περίοδο με τους Stones. Ακούγεται δυνατά.
Stand By Me – Florence +The Machine (Ben E. King)
Album: Songs from Final Fantasy XV
Πλέον είμαι πεπεισμένος ότι η Florence Welsh μπορεί να τραγουδήσει, με χαρακτηριστική άνεση, τα πάντα και εμείς απλά να χάσκουμε με ανοιχτό το στόμα από κάτω. Εδώ, καταφέρνει να κάνει ένα κλασσικό τραγούδι δικό της με ξεχωριστό τρόπο.
You Don’t Own Me – Grace feat. G-Easy (Lesley Gore)
Album: FMA
Ένα άλλο τραγούδι που ακούστηκε πολύ φέτος είναι και η διασκευή της αυστραλέζας Grace Sewell και του ράπερ G-Easy στο κλασικό τραγούδι της Lesley Gore του 1964. Εκτός από τα ραδιόφωνα ακούστηκε και στην ταινία Suicide Squad.
While My Guitar Gently Weeps – Regina Spektor (The Beatles)
Album: Kubo and the two Strings
Η Regina Spektor διασκευάζει ένα κλασικό τραγούδι των Beatles για τος ανάγκες της νέας ταινίας των studio της LAIKA και το κάνει με έναν ιδιαίτερο τρόπο που σου μένει.
Κούπες – Μαρίνα Σάττι (Παραδοσιακό)
Η ταλαντούχα Μαρίνα Σάττι με τη διασκευή της, έκανε ένα υπέροχο πάντρεμα. Του παλιού και παραδοσιακού με του νέου. Πήρε ένα παλιό μικρασιάτικο τραγούδι, που στην ουσία έχει εντυπωθεί στο DNA μας και με σεβασμό του έδωσε μια φρέσκια πνοή, μαζί με φίλους της από μουσικά σχολεία. Ο κόσμος το αγκάλιασε σε σύντομο χρονικό διάστημα και όχι άδικα. Το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό.
Soundtraks
Κινηματογράφος
Nocturnal Animals
Abel Korzeniowski
Ο Abel Korzeniowski, έχει αποδείξει τα τελευταία χρόνια, πως είναι ένας από τους κορυφαίους δραματικούς συνθέτες της εποχής μας. Εδώ, στη δεύτερη συνεργασία του με τον Tom Ford μετά το A Single Man, παραδίδει άλλη μια εξαιρετική δουλειά, που μένει να δούμε πως θα δέσει με την ταινία με πρωταγωνιστές την Amy Adams και τον Jake Gyllenhaal, η οποία θα έρθει στη χώρα μας τον Γενάρη.
La La Land
Justin Harwitz & Various
Ό,τι trailer και βίντεο είχαμε δει από την επερχόμενη ταινία του Damien Chazelle (Whiplash) έμοιαζε φανταστικό. Και τα όσα έγραψαν όσοι την είδαν στη Βενετία, μας έκαναν να ανυπομονούμε για την ταινία. Και ύστερα ήρθε το soundtrack. Και το score. Και χάσαμε κάθε ψήγμα ψυχραιμίας και θέλουμε την ταινία χθες. Μια ταινία για αυτούς που αγαπούν και ερωτεύονται, μα κυρίως για αυτούς που ονειρεύονται. Αλλά πρέπει να ωριμάσουν. Ένα homage στον κινηματογράφο του ’60. Του μιούζικαλ που τόσο αγαπήθηκε. Αλλά στο «τώρα» Στο φιλμ του Chazelle το ρετρό χορεύει, ερωτεύεται και ονειρεύεται χέρι χέρι με το σήμερα. Οι μουσικές του Justin Hurvitz (Whiplash) είναι και αυτές ένα υπέροχο homage στα μιούζικαλ του ’60. Αν δεν ήξερα τι ακούω, θα ορκιζόμουν ότι ακούω τις μουσικές του Πλέσσα για ταινία του Δαλιανίδη. Τις μουσικές και τα τραγούδια του La La Land θα τα δούμε σίγουρα στις υποψήφιες πεντάδες για μουσική αλλά και τραγούδι για το “City Of Stars”.
Batman v. Superman: The Dawn of Justice
Hans Zimmer. Junkie XL
Αυτή η σκοτεινή, χαοτική και αχρείαστα βαριά ταινία του Zak Snyder είχε πολλά θεματάκια, από το σενάριο μέχρι και το μοντάζ. Είχε όμως και τα καλά της. Ο Ben Afflek ήταν ανέλπιστα καλός στο ρόλο του Σκοτεινού Ιππότη (σκεφτείτε πως είχε να ανταγωνιστεί ένα εξαιρετικό Cristian Bale, που άφησε εποχή σαν Batman), ενώ πολύ καλή ήταν, επίσης, και η Gal Gadot σαν Wonder Woman. Ένα άλλο στοιχείο που σε πολλά σημεία έσωσε την παρτίδα, ήταν η μουσική των Hans Zimmer και του παραγωγού Junkie XL. (Για τον Hans Zimmer δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πω κάτι, ο Junkie XL, έδωσε δείγμα γραφής πέρυσι με την φοβερή μουσική που έγραψε για το Mad Max:Fury Road). H μουσική των δυο ήταν ότι πρέπει για να ντύσει την ταινία. Έντονη και επική έδινε τον ρυθμό στη μάχη των δυο ηρώων. Το “Is She With You?”, που στην ουσία μας συστήνει την Wonder Woman, είναι τόσο επιβλητικό, άγριο και τελικά καταιγιστικό, όσο ταιριάζει στο χαρακτήρα.
Florence + Machine – Whish That You Were Here
Miss Peregrine’s Home for Peculiar Children
Δεύτερη Florence στη λίστα. Είπαμε, μπορεί να τραγουδήσει τα πάντα. Εδώ τραγουδάει για τους τίτλους τέλους της τελευταίας ταινίας του Tim Burton το “Wish That You Were Here”. Για όλα εκείνα τα «μακριά» που θέλουμε να γίνουν «κοντά»
Επίσης:
Nick Cave & Warren Ellis, Various – Hell or High Water
Michael Giacchino – Dr. Strange
Mica Levi – Jackie
James Newton Howard – Fantastic Beasts and Where to Find Them
Rupert Gregson-Williams – Hacksaw Ridge
Johan Johansson – Arrival
Τηλεόραση
Stranger Things Vol.1-2
Kyle Dixon & Michael Stein
To Stranger Things, πέρα από μια καλογραμμένη σειρά (και κατά τη γνώμη μου η καλύτερη σειρά της χρονιάς), ήταν στην ουσία του, ένα homage στην λατρεμένη pop κουλτούρα των 80’s που τόσο έχουμε λατρέψει. Από το ίδιο το σενάριο μέχρι το στιλ αλλά και τις «ξεδιάντροπες» αναφορές σε ταινίες της εποχής. Το soundtrack της σειράς δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Το δίδυμο Dixon – Stein έχουν κάνει φοβερή δουλειά αναβιώνοντας τη μουσική eight-ίλα για τις ανάγκες τις σειράς. Οι συνθέσεις τους θα μπορούσαν να είχαν ξεπηδήσει από το μυαλό του John Carpenter. Η μουσική των τίτλων αρχής (καλά και οι τίτλοι) σου καρφώνεται στο μυαλό.
Game of Thrones: Music from the HBO Series, Season 6 (Original TV Soundtrack)
Ramin Djawadi
Ο Ramin Djawadi, εδώ και έξι χρόνια κάνει εξαιρετική δουλειά συνθέτοντας μουσική για την κορυφαία ίσως, σειρά του πλανήτη αυτή τη στιγμή. Από τους τίτλους αρχής της σειράς μέχρι το μουσικό θέμα για τον οίκο των Lannister. Για έκτη χρονιά, λοιπόν, κάνει σπουδαία δουλειά στη σειρά. Ανάμεσα στις λοιπές φετινές συνθέσεις ξεχωρίζει το αριστουργηματικό, σχεδόν δεκάλεπτο “Light of The Seven”. Ακούστηκε στο φινάλε του κύκλου, καθώς βλέπαμε την ραδιούργα Cersei Lannister να παρακολουθεί από μακριά το αιματηρό σχέδιο της να προχωρά. Ξεκινάει ήρεμα, σχεδόν γαλήνια, με πιάνο και όσο προχωράμε στο αναπόφευκτο γίνεται απειλητικό και δυσοίωνο. Στο τέλος «ξεσπά» το κακό μαζί με χορωδίες και έγχορδα. Και τελικά σου στοιχειώνει το μυαλό…
Westworld
Ramin Djawadi
O Ιρανο-γερμανός φέτος είναι σε δημιουργικό οίστρο. Γιατί πέρα από το Game Of Thrones, παρέδωσε άλλη μια εξαιρετική δουλειά για λογαριασμό του HBO. To soundtrack του Westworld. Στην προκειμένη περίπτωση, δεν περιορίζεται μόνο σε πρωτότυπες συνθέσεις. (Το θέμα των τίτλων είναι πάρα πολύ καλό). Κάνει ένα βήμα παρακάτω, διασκευάζοντας γνωστά τραγούδια από καλλιτέχνες όπως οι Radiohead, οι Rolling Stones αλλά και η Amy Winehouse. Οι ορχηστρικές εκτελέσεις των τραγουδιών αυτών είναι μοναδικές.
The Night Manager
Victor Reyes
Η καταπληκτική αυτή σειρά που έγινε αφορμή για ένα ολόκληρο κείμενο για την αγγλική τηλεόραση, συνοδεύεται από την υποβλητική μουσική του Victor Reyes, η οποία «συμπληρώνει» τις ήδη φοβερές και γεμάτες υπόγεια ένταση ερμηνείες των Hiddleston και Laurie και γενικά δένει με την ατμόσφαιρα της σειράς. Θα μπορούσε άνετα να ακούγεται σε ταινία του James Bond. (Άλλωστε και η ίδια η σειρά μια καλή πρόβα για τον Tom Hiddleston στο ρόλο ενός James Bond ήταν. Και ναι, μας άρεσε.)
Vinyl: Music From the HBO Original Series, Vol. 1 / Vinyl: Music from the HBO Original Series: The Essentials: Best of Season 1
Various
Μπορεί η μουσική σειρά των Scorsese-Jagger να ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς, όπως είχαμε γράψει εδώ, αλλά στην πορεία άρχισε να αλλάζει και τελικά να χάνει το στόχο της, με αποτέλεσμα το HBO, αν και την είχε ανανεώσει από το πρώτο επεισόδιο για δεύτερη σεζόν να την ακυρώσει. Το Vinyl, αν και βραχύβιο πρόλαβε να μας αφήσει δύο ωραία δισκάκια με τις μουσικές του που σε βάζουν στο κλίμα της μουσικής Νέας Υόρκης του ’70. Με πρωτότυπες συνθέσεις αλλά και διασκευές από καλλιτέχνες όπως οι Kaleo, Sturgil Simpson, Elvis Costello, The Arcs, αλλά και Otis Redding, Ruth Brown, Dee Dee Warwick To soundtrack είναι ένα χαρμάνι από rock, blues, funk soul αλλά και disco.. Στον Best Of δίσκο της πρώτης σεζόν υπάρχει και μια διασκευή – αφιέρωμα στον David Bowie.
Επίσης;
Debbie Wiseman – Dickensian
Jeff Russo – The Night Of
Martin Phipps – War & Peace
Rupert Gregson-Williams – The Crown
Max Richter, Clint Mansell, Martin Phipps, Geoff Barrow, Ben Salisbury – Black Mirror (Season 3)
Abel Korzeniowski – Penny Dreadful: Seasons 2 & 3
Καλές Γιορτές!