Κοίταξε τα χείλη μου. Καλά. Προσεκτικά.
Ο,τι βγήκε από αυτά, νόμος έγινε.
Εγώ τον κόσμο σου δεν τον γνωρίζω.
Εκεί, λέξεις ηχούν για εντυπωσιασμό.
Όρκοι δίνονται προς παραπλάνηση.
Συναισθήματα δίνονται ως τροφή για πεινασμένους.
Εγώ την πρόσκαιρη αγάπη δεν την ξέρω.
Κοίταξε τα μάτια μου.
Εγώ κρατώ την άλλη.
Την αυτούσια, την ολοκληρωτική, την αιώνια.
Αυτή που προσπερνά εγωισμούς,φόβους, αδυναμίες και μικροπρέπειες.
Αυτή που μόλις γεννηθεί, ριζώνει για τα καλά.
Κοίταξε τα χέρια μου.
Εγώ το λίγο σου δεν το μετρώ.
Μονάχα εσύ θα πορευτείς μ’ αυτό.
Εγώ το λόγο μου θα τον κρατήσω.
Την αγάπη μου κάποτε την κέρδισες.
Σου ανήκει.
Κι αυτό, στον κόσμο μου, λέγεται μπέσα.