"Είμαστε χάρτινα καραβάκια φορτωμένα με γράμματα στο ποτάμι του Έρωτα.Ελπίζουμε στον άνεμο, για να φτάσουμε στον ωκεανό της αγάπης.Τα ποτάμια στερεύουν ή ξεχειλίζουν.Και η θάλασσα σε καταπίνει κι αυτή, αλλά σε ταξιδεύει πρώτα.Και σου δείχνει πως δεν υπάρχει κάπου αλλού για να ξεφύγεις πια,εκτός από τον ορίζοντα και τον ουρανό. Έτσι ή θα κυνηγάς τον ορίζοντα μέχρι να βρεις μιαν άλλη γη για να βουλιάξεις ή θα την εμπιστευτείς και θα αφεθείς στην αγκαλιά της ώσπου να σε βγάλει κάτω από το μυστικό της βυθό... Στο ουρανό. Έτσι κι αλλιώς θα χαθούμε σε ένα από τα επόμενα λεπτά...
Καλό ταξίδι."
