Έμαθα πως χθες, λίγο μετά την έλευση του φωτός στα μάτια σου, έβαψες κόκκινα όλα τα ανθρωπάκια στα φανάρια. Είναι αστείο να πιστεύεις πως ένα κιλό λαδομπογιάς είναι ικανό να κρατήσει ακίνητες τις φλέβες.
Κοίτα πως πέφτουν κάτω οι άνθρωποι από τον έρωτα. Σα νεογέννητα πουλιά απ’ τις φωλιές τους.
Πως καταφέρνουν να πονούν με τις προσχολικές πληγές τους; Τα άγουρα τραύματά τους – που ίσως κάποτε ενηλικιωθούν – δεν φτάνουν ούτε ως τους γυμνούς αστραγάλους.
Αυτοί που ξέρουν λένε πως έξι έρωτες φτάνουν ως το φλοιό του εγκεφάλου. Ένας μονάχα μπαίνει στη θαλάμη. Οι φυγόπονοι οπλίζουν την καρδιά και τον τινάζουν στον αέρα. Οι συμφεροντολόγοι τον πουλούν σε Βρετανούς τουρίστες. Μετά την τρίτη μπίρα αγοράζουνε τα πάντα.
Σου γράφω με όλα τα ζωτικά μου όργανα απενεργοποιημένα. Ο κίνδυνος να μπερδευτούν τα πάντα μέσα μου είναι ορατός. Γι’ αυτό, κρατώ για έξοδο κινδύνου το συκώτι μου.
Από αύριο, θα ακούω το άρωμά σου με τα μάτια μου.