Σε ψάχνω στους κρύους χειμώνες που μοιάζουν αβάσταχτοι
δίχως την ανάσα σου να μου ζεσταίνει τον σβέρκο.
Πλέον δεν υπολογίζω ημέρες.
Μετρώ χειμώνες για να ορίζω την απουσία σου.
Σε ψάχνω σε μέρη άγνωστα,
αφού στα γνωστά απουσιάζεις εδώ και καιρό.
Σε ψάχνω σε βλέμματα μοναχικά, χαμένα.
Από αυτά που χάνεσαι κι εσυ ο ίδιος αν κοιτάς μέσα τους για ώρα.
Σε ψάχνω στην άκρη του κρεβατιού και χαϊδεύω απαλά το μαξιλάρι.
Σε ψάχνω σε δανεικές αγκαλιές, πιο αληθινές από τις δικές σου.
Θα τις αντάλλαζα όλες μαζί για μία δική σου, προσποιητή.
Σε ψάχνω τις νύχτες που η σιωπή ουρλιάζει το όνομα σου
και μου τρυπάει τ’αυτιά.
Σε ψάχνω στα ατέλειωτα γιατί και στα δίχως νόημα συγγνώμη.
Στις μισές φράσεις που ποτέ δεν ολοκληρώθηκαν
και στα στα κοφτά σαν από βιασύνη σ’αγαπώ.
Σε ψάχνω στο λίγο και στο πολύ.
Τελευταία μόνο στο πολύ.
Αλλά κι αυτό το πολύ, για εσένα, λίγο μου φαίνεται.
Σε ψάχνω παντού γύρω μου,
γιατί μέσα μου δεν καταφέρνω να σε βρω πουθενά.
Που είσαι;
Έχεις ιδέα πόσο λείπεις;