Κάτι τέτοιες καυτές νύχτες που λιώνουν μέχρι κι οι μοναξιές,
με γυρίζουν πίσω στα καλοκαίρια που δεν με ζέσταναν ποτέ.
Τότε που φοβόμουν μη δε σε βρω και μαζί με σένα χαθώ κι εγώ.
Και με ‘βρισκε που λες το πρωί να σε ψάχνω σε αράδες, σημεία στίξης και
σταγονές βροχής – δάκρυα ακουμπισμένα στο λευκό μου φίλο (φύλλο) μαζί με
διψασμένα ανείπωτες λέξεις.
Πόσο ανόητη που δεν σκέφτηκα ποτέ, πως αν γινόταν
κάπου να υπάρχεις ήταν μόνο κρυμμένος σε δειλά αποσιωπητικά…
Κουράστηκα να ψάχνω. Τι κρίμα. Τελεία.”
Η Έλενα Σίμογλου γεννήθηκε το 1980. Εργάζεται και παράλληλα σπουδάζει στο 3ο έτος του Καποδιστριακού
Πανεπιστημίου Αθηνών (Τμήμα Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής Ψυχολογίας).
Κυκλοφορεί η πρώτη της ποιητική συλλογή σε δεύτερη έκδοση ΜΕ ΤΙΤΛΟ ΕΡΩΤΟΣ ΠΝΟΗ από τις Εκδόσεις Δεδεμάδης.
“Κι αν άκουσα αλήθειες να τραγουδιούνται…σαν αυτή καμία: η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει…