Κοίτα τον άνθρωπο. Σκυφτός και μουδιασμένος.
Τα άκρα του νεκρά. Οι τρίχες του λίγες.
Ανίκανες να σκεπάσουν το σαπισμένο δέρμα.
Τρύπες παντού, να μπαινοβγαίνει ο αέρας.
Να θερίζει ο,τι απέμεινε από σάρκα.
Φλέβες που κόπηκαν για μια στιγμή ηδονής.
Και το ταξίδι σου; Το έκανες το ταξίδι σου;
Μάτια κενά, βλέμμα καθρέφτης.
Γι’αυτό δεν σε κοιτούν.
Έστω και έτσι, κραυγή γίνεσαι. Μόνο έτσι.
Ουρλιαχτό που σε χτυπάει με οργή στο κεφάλι.
Και τους δαίμονες; Τους σκότωσες τους δαίμονες;
Δάχτυλα κυρτά που επαιτούν τροφή.
Τροφή για το κτήνος.
Μια μαριονέτα στο πεζοδρόμιο.
Με σηκωμένα μανίκια. Να έχει σφραγίδα ο φονιάς.
Και τον άνθρωπο; Τον κοίταξες τον άνθρωπο;