Κοιτάζω. Για άλλη μια φορά,απλά παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου. Με ένα τετράδιο στο χέρι,παρά τα παράξενα και γεμάτα κόμπλεξ βλέμματά τους,συνεχίζω να τους παρατηρώ. Πώς φτάσαμε ως εδώ; Από τη μία πλευρά βλέπω πρόσφυγες να αντιμετωπίζονται ως εχθροί. Από την άλλη φασίστες να χτυπούν αλύπητα αθώους. Εκατοντάδες ανθρώπους να αυτοκτονούν επειδή «τους ανάγκασαν». Παιδιά να πεθαίνουν από την πείνα.
Δεν είμαι η μόνη που τα βλέπει όλα αυτά όμως.
Όλοι μας κουραστήκαμε να βλέπουμε την απάθεια στα μάτια των ανθρώπων,την εξαθλίωση,το μίσος προς τον συνάνθρωπό τους,την έλλειψη αξιών,τον ρατσισμό προς το διαφορετικό. Είναι τόσο άσχημο που δεν τους ενδιαφέρει τίποτα και κανένας,που ο διπλανός τους ζητά απεγνωσμένα βοήθεια και αυτοί τρέχουν να προλάβουν το ζεστό φαγητό στο τραπέζι τους.
Μερικοί νοιάζονται απλά για το χρήμα. Άλλοι για το πως θα ανέβουν κοινωνικό επίπεδο,άλλοι για το πως θα διασκεδάζουν μέχρι τελικής πτώσης.
Θέλουμε!
Θέλουμε να βλέπουμε ξανά ερωτευμένους στα πάρκα. Ανθρώπους γεμάτους ζωντάνια να περπατούν με καμάρι, χέρι χέρι. Θέλουμε ισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα. Ο άντρας, να αντιμετωπίζει τη γυναίκα του δίκαια. Η γυναίκα, να μην απαιτεί τόσα πολλά από τον σύντροφό της επειδή απλά είναι «το δυνατό φύλο». Να πεθάνει επιτέλους ο φασισμός. Να καταργηθούν οι τάξεις. Δε θέλουμε να βλέπουμε ανθρώπους με τις ταμπέλες «πλούσιος» και «φτωχός» ρε! Βαρεθήκαμε να έχουν περισσότερες ευκαιρίες λόγω των λογαριασμών τους στις τράπεζες…
Θέλουμε παντού χαμόγελα. Παντού ανθρώπους με ελπίδα και θέληση για ζωή.
Πολλοί λένε πως τα θέλω αυτά αποτελούν κάτι που δε θα γίνει ποτέ πραγματικό.
Αλλά εμείς που ονειρευόμαστε και ελπίζουμε κάθε λεπτό σας λέμε: Θα γίνουν κάποτε πραγματικότητα! Δε θα παραμείνουν απλά μια ουτοπία γεμάτη χρώμα!
Δεν είναι κακό να πιστεύουμε σε ουτοπίες. Μας δίνει δύναμη. Ελπίδα. Κάνουμε όνειρα. Ακούς ανθρωπάκο; Προσπάθησε το και εσύ καμιά φορά. Όλα ξεκινούν από την ουτοπία άλλωστε. Έχε αυτή στο μυαλό σου, και που ξέρεις; Ίσως, σιγά σιγά, να τη δεις να χτίζεται μπροστά σου.
Η μαγεία εκείνης της στιγμής θα γκρεμίσει μια και καλή την προηγούμενη ζωή μας!
Αυτή τη ζωή που δεν έχει νόημα. Αυτή την ανούσια και άχρωμη ζωή που ζούμε τώρα…