Αν ήμουν μαζί σου…
Αν ήσουν μαζί μου…
Αν σου είχα μιλήσει….
Αν μου είχες μιλήσει…
Τι ωραίο παιχνίδι! Ώρες θα μπορούσα να παίζω έτσι με τις λέξεις…
Και σένα σου άρεσε… θυμάσαι;
Ειδικά με αυτό το «ΑΝ».
Πόσες φορές το άκουσα από σένα;
Αμέτρητες τώρα που το σκέφτομαι…
«Αν φύγω… δεν θα το αντέξεις». Έτσι μου ‘λεγες.
«Αν ήμασταν μαζί θα ήμασταν ευτυχισμένοι».
«Αν σε είχα γνωρίσει πιο πριν… θα ήταν όλα αλλιώς…».
Πάντα σε πρόσεχα όταν μου μιλούσες. Μα όταν έλεγες αυτό το «Αν» με πείραζε!
Σαν να μην ήθελα να το ακούσω…
Σε κάθε «Αν» έκλεινα τα αυτιά μου…
«Αν φύγω….»
Και πράγματι, έφυγες…
Μα τώρα ξέρεις κάτι;
Αυτό το «Αν» με ενοχλεί ακόμα περισσότερο!
Γιατί αυτό το «Αν» έχει καταστρέψει κόσμο και κόσμο…
«Αν φύγω»…. Ε λοιπόν ΝΑ φύγεις!
«Αν σε διεκδικούσα»…. Να με διεκδικούσες!
«Αν ήμουν μαζί σου»….. Να ήσουν μαζί μου!
«Αν σου είχα μιλήσει»… Να μου είχες μιλήσει!
Πολλές φορές μια λέξη, αν την αντιστρέψεις… αλλάζει όχι μόνο νόημα, αλλά ζωές!
Έλα παίξε λίγο και με αυτό… είναι εύκολο… πες «Αν»…«Να»…. Για να σε δω!