Η Αφροδίτη Βακάλη γεννήθηκε το 1965. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από το 1997 διορίστηκε σε σχολείο στη Μύκονο και από τότε, ζει μόνιμα εκεί.

 

Διαβάζατε λογοτεχνία στο σχολείο;

Διαβάζω λογοτεχνία από πολύ μικρή ηλικία. Το οφείλω σε μια παιδική φίλη της μητέρας μου, η οποία δωρίζοντάς μου συνεχώς βιβλία, με μύησε στον κόσμο του διαβάσματος από πολύ νωρίς.

Και σε όλα τα σχολικά μου χρόνια, η ανάγνωση πάντα με συντρόφευε κι αποτελούσε διέξοδο και αποκούμπι μου. Την εποχή εκείνη, όμως, και το ίδιο το σχολείο μας παρότρυνε να διαβάζουμε και να γράφουμε πολύ περισσότερο απ’ όσο σήμερα, δυστυχώς.

 

Πότε αρχίσατε να γράφετε το βιβλίο σας και πόσος κράτησε η συγγραφή του;

Το βιβλίο μου ξεκίνησα να το γράφω το 2006, πολύ δειλά στην αρχή μα όσο προσχωρούσα, με πάθος κι ενθουσιασμό, αλλά και αγωνία να δω την εξέλιξη των ηρώων. Επίσης, λόγω φόρτου εργασίας, καθώς είμαι καθηγήτρια στο τοπικό Γυμνάσιο και δεν έχω πάντα αρκετό χρόνο στη διάθεσή μου, αναγκαζόμουν να το ‘αφήνω’ στην άκρη για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Χρειάστηκα συνολικά, περίπου 6 χρόνια για να το τελειώσω και να νιώσω έτοιμη να το παρουσιάσω στον εκδοτικό οίκο.

 

Πότε σας αρέσει να γράφετε καλύτερα, το χειμώνα ή το καλοκαίρι;

Το καλοκαίρι, αφ ’ενός είναι η αγαπημένη μου εποχή, αφετέρου έχω περισσότερο ελεύθερο χρόνο για να ασχοληθώ με τη συγγραφή. Μ’ αρέσει να ξυπνάω πρωί και να κάθομαι να γράφω, να πηγαίνω στη θάλασσα, η θάλασσα υπάρχει πάντα στο ημερήσιο καλοκαιρινό μου πρόγραμμα, και γυρίζοντας, χορτασμένη ήλιο και αλμύρα, να γράφω μέχρι αργά το βράδυ. Αγαπώ τη ζέστη κι εκείνη την ανεμελιά και ψυχική χαλάρωση που μόνο τα καλοκαίρια μπορούν να μας προσφέρουν. Οι χειμώνες μου είναι γεμάτοι ‘σχολείο’, διάβασμα, διαγωνίσματα και με απασχολούν άλλα θέματα, εξίσου αγαπημένα αλλά δε μου αφήνουν πολύ χρόνο για να συγκεντρωθώ και να γράψω.

 

Ποιος από τους χαρακτήρες του βιβλίου σας έχει κάτι από εσάς;

Συνειδητά έχει η Μαρία. Η αγάπη της για ανεξαρτησία και η άρνησή της να συμβιβαστεί στην προσωπική της ζωή με τους κανόνες της κοινωνίας, είναι και δικά μου χαρακτηριστικά. Πρόσφατα όμως, μια φίλη επισήμανε ομοιότητες ανάμεσα σε μένα και την Αννεζώ. Κι ενώ το αρνήθηκα στην αρχή, κατέληξα με έκπληξη, να συμφωνήσω μαζί της. Τα μοναχικά παιδικά της χρόνια, η διέξοδος που έβρισκε στα βιβλία της και τέλος, η ευκαιρία που έδωσε στον Κωνσταντή να την κερδίσει, δείχνοντας την προσαρμοστικότητά της και την αποφασιστικότητά της να ευτυχίσει, θυμίζουν εμένα. Και με εντυπωσιάζει το γεγονός ότι, όταν τελικά γράφει κάποιος, όπως και όταν μιλά, υποσυνείδητα βγαίνουν πολλά δικά του κομμάτια. Ίσως πάλι, αυτό να μου συνέβη λόγω απειρίας καθώς αυτή ήταν η πρώτη μου συγγραφική προσπάθεια.

 

 

Το βιβλίο σας βασίζεται σε δικές σας εμπειρίες, πραγματικά γεγονότα ή είναι, ως επί το πλείστον, μυθοπλαστικά;

Με εξαίρεση τα πανηγύρια και χοιροσφάγια και τα Αποκριάτικα γλέντια, που βασίζονται σε αληθινά στοιχεία, καθώς και ορισμένες περιγραφές του νησιού, όλα τα πρόσωπα και τα γεγονότα είναι εντελώς φανταστικά. Οι χαρακτήρες, γεννήθηκαν στο μυαλό μου, πήραν ονόματα τοπικά και ξεκίνησαν την πορεία τους, αντιμετωπίζοντας καταστάσεις που καμία ομοιότητα δεν έχουν με δικά μου βιώματα ή άλλων γνωστών μου προσώπων. Ομολογώ, δε ότι κι εγώ παρακολουθούσα με ενδιαφέρον αυτήν την πορεία, περίεργη να δω πώς θα κατάφερναν να ανταπεξέλθουν.

 

Πώς νοιώσατε όταν είδατε το βιβλίο σας για πρώτη φορά τυπωμένο;

Από τα τέλη του  Γενάρη, που υπέγραψα το συμφωνητικό με τις εκδόσεις Ψυχογιός, μέχρι τις 3 Οκτωβρίου που εκδόθηκε το βιβλίο πέρασαν περίπου εννέα μήνες, δηλαδή μια κανονική εγκυμοσύνη!

Μπορείτε να φανταστείτε, νομίζω, πως ένιωσα όταν επιτέλους το κράτησα στα χέρια μου! Το κοιτούσα, μύριζα το χαρτί του, το έψαχνα ξανά και ξανά, ξεφυλλίζοντάς το και διαβάζοντας τυχαία κομμάτια. Ήταν μια μοναδική αίσθηση απόλυτης ευτυχίας και ικανοποίησης που είχε πλέον σάρκα και οστά, ή για να ακριβολογήσω, σελίδες και εξώφυλλο. Ακόμη και σήμερα, το κοιτώ και δεν το χορταίνω, είναι το ‘παιδί’ μου και του έχω δώσει όλη μου την ψυχή.

 

Σας ενοχλεί η κακή κριτική;

Δε με ενοχλεί καθόλου η κακή κριτική, διότι σέβομαι τη γνώμη και τις απόψεις των άλλων. Θεωρώ αδύνατον ένας άνθρωπος ή το έργο του να είναι αρεστό σε όλους. Με ενοχλούν, όμως, η κακοήθεια και η αγένεια και κατ’ επέκταση θα προτιμούσα η αρνητική κριτική κάποιου να μην εμπεριέχει αυτά τα στοιχεία.

 

Ποιος είναι για σας ο ιδανικός τόπος για συγγραφή;

Το σπίτι μου. Χρειάζομαι ηρεμία και ησυχία, όπως όλοι υποθέτω, για να μπορέσω να συγκεντρωθώ. Μ’ αρέσει να είμαι τριγυρισμένη από βιβλία και οικεία αντικείμενα. Κάποιες φορές όμως, μου έρχονται ιδέες και φράσεις στο μυαλό, ενώ βρίσκομαι με κόσμο ή στην παραλία, κι αυτό με βασανίζει αφάνταστα. Εισβάλλουν απροειδοποίητα, με αιφνιδιάζουν και μου κατατρώνε τα σωθικά. Φοβάμαι μη τα ξεχάσω και τα επαναλαμβάνω με μανία από μέσα μου για να μου εντυπωθούν. 

Πείτε μας λίγα λόγια για σας, σαν άνθρωπο. Περιγράψτε μας με 10 επίθετα τον εαυτό σας.

Δεν είναι εύκολο να με χωρέσω σε δυο λόγια και δέκα επίθετα, όπως και κανέναν άλλο άνθρωπο, αλλά θα προσπαθήσω.

Είμαι νευρική, αγχώδης κι ανυπόμονη. Υπερβολική στις αντιδράσεις κι εκδηλώσεις μου, και συχνά παρεμβατική σε όσους αγαπώ. Ειλικρινής μέχρι παρεξηγήσεως, δίκαιη κι ανοιχτόμυαλη. Δεκτική στο καινούργιο και στο διαφορετικό, το οποίο με γοητεύει συνάμα. Αυτοσαρκάζομαι με ευκολία κι εκτιμώ αφάνταστα το έξυπνο χιούμορ. Δυσκολεύομαι να συμβιβαστώ, να κρατήσω το στόμα μου κλειστό κι ορισμένες φορές γίνομαι είρων και καυστική. Ειδικά αν ενοχληθώ ή προσβληθώ. Λέω απαρεγκλίτως τη γνώμη μου ακόμη κι αν δε μου ζητηθεί! Είμαι πιστή στους φίλους και στις πεποιθήσεις μου, μ’ αρέσει να συνδιαλέγομαι με ενδιαφέροντες ανθρώπους και δεν νιώθω την ανάγκη να πείσω κανέναν. Ακούω με προσοχή και υπομονή το συνομιλητή μου, πράγμα περίεργο για το χαρακτήρα μου, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να συμφωνήσω για να γίνω αρεστή. Και εκ πείρας, μπορώ να πω, ότι προκαλώ αντιδράσεις έντονης συμπάθειας ή αντιπάθειας, ανάλογα με το ποιος βρίσκεται απέναντί μου.

Αγαπημένο φαγητό τα μακαρόνια, κατά προτίμηση με τυριά και κρέμα γάλακτος στο φούρνο.

Χρώμα το πορτοκαλί, με δεύτερη επιλογή το κίτρινο.

Λουλούδι το κόκκινο τριαντάφυλλο. Επικρατεί κι επισκιάζει.

Τόπος διακοπών οι λατρεμένες Κυκλάδες! Τις θεωρώ μοναδικές στον κόσμο. Έχουν μιαν άγρια, απλή κι επιβλητική ομορφιά που με καθηλώνει.

Αγαπημένο τραγούδι το ‘Υπάρχω’ του Καζαντζίδη. Αγαπώ τα Ρεμπέτικα και τα Παλιά Λαϊκά των γνωστών μεγάλων ερμηνευτών γενικά.