Ήταν το όνομα. Ναι! Το όνομα, μου τράβηξε την προσοχή. Ότι κι αν έλεγαν εκείνη την στιγμή, δεν τους άκουγα επειδή είχα πιαστεί από κάτι τόσο μικρό, τόσο μαγικό.
Μετά την συνάντησα αλλά ένιωθα πως την γνώριζα από παλιά. Η αλήθεια είναι πως δεν εντυπωσιάστηκα. Μου φαινόταν πολύ λίγη σε σχέση με την μορφή που είχα πλάσει στο μυαλό μου. Άρχισα να την παρατηρώ, πιο σχολαστικά. Κάθε της κίνηση, κάθε βλέμμα.
– Είναι πανέξυπνη, είπα
Αλλά είχα κολλήσει. Μυστήριο το όνομα όπως και η ίδια. Δεν σε άφηνε να πλησιάσεις, όσο κι αν το πίστευες, έβλεπες μόνο ότι ήθελε εκείνη. Θυμάμαι τι φόραγε.. το σκισμένο τζιν με μια μαύρη μπλούζα και μια μαύρη ζακέτα..
Τόσο απλά όλα και τόσο περίπλοκα..
Ζητούσε την προσοχή χωρίς να παρακαλάει. Ήταν κυρίαρχος και το διασκέδαζε. Έπαιζε με τα μάτια χωρίς να την ενδιαφέρουν οι συνέπειες. Με το ζόρι μου είπε γεια. Κάθισα διαγώνια της. Δεν μιλήσαμε κι όμως είχε την προσοχή μου.
Ένιωθα πως την ήξερα. Είχε κάτι ξεχωριστό αυτή η κοπέλα και όλα ξεκινούσαν από το όνομα. Ήθελα να την ξαναδώ. Έπρεπε να την ξαναδώ!
Με είχε παγιδεύσει η μορφή της ..
Θα ήθελα πολύ να ξαναβρώ την κοπέλα με το μυστήριο όνομα [27]