27.04.2011 #2
( Άλλαξες και χάθηκες )
Και τα χρόνια πέρασαν. Και οι στιγμές μας ξεχάστηκαν.
Κατάφερες να γίνεις ότι ορκιζόμασταν τα βράδια πως δεν θα γίνουμε. Θυμάσαι; Τα βράδια που σκεφτόμασταν τι θα γίνει άμα χωρίσουμε και κλαίγαμε. Εσύ φανερά, εγώ κρυφά. Πάντα κρυφά. – Θα προσέχουμε τους εαυτούς μας – Αυτό λέγαμε, αυτό θέλαμε και αυτό θέλω ακόμη.
Πως άλλαξες; Γιατί; Δεν είσαι το άτομο που ερωτεύτηκα…
Το πρόσωπο που ερωτεύτηκα είχε ψυχή και συναισθήματα. Δεν έβαζε τον εγωισμό του πάνω απ όλα και δεν χρησιμοποιούσε τα συναισθήματα των άλλων για να ικανοποιήσει το εγώ του. Ένιωθες την αδυναμία μου. Και την χρησιμοποιούσες για δική σου και ΜΟΝΟ ικανοποίηση.
Προσπαθούσες να ‘χτυπήσεις’ τα πιο κοντινά σου άτομα επειδή δεν άντεχες να μην είσαι το επίκεντρο της προσοχής. Κατάφερες να με πληγώσεις την ημέρα που βρεθήκαμε τυχαία στο λεωφορείο. Δεν στο κρύβω. Σιχάθηκα πια να κρύβω τα αληθινά μου αισθήματα και ιδιαίτερα από εσένα. Δεν θέλω να βάζω τίποτα άλλο μπροστά. Αυτός ήταν ο σκοπός σου, να με πληγώσεις. Το είδα στα μάτια σου αλλά κατά βάθος δεν ήθελες. Δεν μίλαγα με το άτομο που ερωτεύτηκα.
Ακόμα και εκείνη την στιγμή με είχες παγιδεύσει.
Θα ήθελα πολύ να ξαναβρώ την κοπέλα με το μυστήριο όνομα.