Τρίτη πρωί:
Εντεκάμιση ακριβώς
-μπορεί και παρά είκοσι πέντε-
όσα ζήσαμε πέρασαν τον δρόμο απέναντι βιαστικά.
Όσα δεν προλάβαμε, κολλημένα για πάντα σε κόκκινο φανάρι.
Σταμάτα να κορνάρεις επιτέλους.
Τόσο πολύ βιάζεσαι να ξεχαστείς;
Υ.Γ. Οι αναμνήσεις απλώνουν πάνω μου τα μικρά τους χεράκια, μα ανησυχώ. Θα το κάνουν πάντα με σκοπό το χάδι;
Facebook : Χαζή Δανάη