Ή πώς ο Ryan Adams, πήρε ένα από τα πιο εμπορικά album του ’14 και έφτιαξε έναν από τους καλύτερους δίσκους (αν όχι τον καλύτερο) του 2015….

 

Μια φορά και έναν καιρό, ήταν μια κοπέλα, που στα 14 ξεκίνησε να κυνηγάει το όνειρο της να γίνει τραγουδίστρια της country μουσικής. Κάπου στο 2006 τα κατάφερε και έγινε γνωστή με τραγούδια όπως αυτό…

Το 2014, μετά από τέσσερις country pop δίσκους και καμιά 200ρια βραβεία στην πλάτη της (Grammy, CMA, ACM κ.ά) η Taylor Swift, αποφασίζει να στραφεί ολοκληρωτικά στην pop και να κυκλοφορήσει το “1989 “. O δίσκος πούλησε 5,1 εκατομμύρια αντίτυπα και έγινε το πιο δημοφιλές και εμπορικό album της περασμένης χρονιάς….

 

Γιατί τα γράφω όμως όλα αυτά;

 

Γιατί ο Ryan Adams πήρε το 1989 της Taylor Swift, το διασκεύασε ΟΛΟΚΛΗΡΟ κομμάτι κομμάτι και μας έδωσε, ένα άλλο, ένα διαφορετικό 1989. Ένα (ολο)δικό του 1989…

 

Δηλαδή:

 

Δεν μιλάμε για απλή επανεκτέλεση, ή για μουσικό χαβαλέ. Μιλάμε για διαφορετική οπτική, διαφορετικό ύφος, διαφορετικό δίσκο. Αν δεχτούμε την άποψη που λέει ότι η pop είναι εύπεπτη και απευθύνεται σε νεαρά άτομα ηλικίας 15 με 17 ετών, με την οποία διαφωνώ σε μεγάλο βαθμό, τότε ο Ryan Adams, αφαιρώντας όλον αυτόν τον χαρούμενο και για πολλούς, αφελή pop ήχο, έδωσε στον δίσκο μια πιο «ενήλικη», ροκ υπόσταση, με αποτέλεσμα να τον κάνει προσιτό σε ένα διαφορετικό κοινό. Το μόνο που πρέπει να έμεινε ίδιο στο δίσκο του Adams, είναι η σειρά των τραγουδιών…

Ο Ryan Adams δήλωσε πως άρχισε να ακούει το “1989” όταν αντιμετώπιζε προβλήματα στο γάμο του. Ο δίσκος τον τράβηξε γιατί «είχε μια χαρά μέσα του. Λες και ήταν στο δικό του διαφορετικό σύμπαν».

 

Ο Ryan Adams, έβγαλε το δίσκο-διασκευή γιατί το βρήκε καλή ιδέα και γούσταρε να το κάνει. Δεν έχει να αποδείξει τίποτα σε κανέναν. Όντας σχεδόν 25 χρόνια στα πράγματα, το μουσικό του στίγμα το έχει δώσει. Μικρό ή μεγάλο, έχει ελάχιστη σημασία. Ο Ryan Adams με ανάγκασε (ίσως και πολλούς άλλους) να ακούσω τον πρωτότυπο, (που δεν ακούω εύκολα το είδος της pop της Taylor Swift) να περάσω καλά και να παραδεχτώ, πως το “1989” είναι ένας πολύ καλός pop δίσκος. Κερδισμένη λοιπόν απ’ όλο αυτό, στο τέλος της ημέρας, βγαίνει η Taylor Swift.

 

 

Το θέμα τελικά είναι, πως το “1989” του Adams είναι ένας από τους καλύτερους δίσκους που άκουσα το 2015. Και τις τελευταίες μέρες παίζει στο repeat πρωί, μεσημέρι βράδυ….